Што такое аптычныя ілюзіі і як яны працуюць?
Аптычныя ілюзіі гадамі забаўляюць і блытаюць людзей. Згодна Вікіпедыі 🧐, у зрокавым успрыманні аптычная ілюзія (ці зрокавая ілюзія) — гэта ілюзія, выкліканая зрокавай сістэмай і характарызуецца ўспрыманнем, якое, верагодна, адрозніваецца ад рэальнасці.
Існуе класіфікацыя аптычных ілюзій, прапанаваная Рычардам Грэгары. У адпаведнасці з гэтым існуе тры асноўныя класы:
- фізічныя
- фізіялагічныя
- кагнітыўныя ілюзіі
У кожным класе ёсць чатыры віды:
- неадназначнасці
- скажэнні
- парадоксы
- выдумкі.
Фізічныя ілюзіі выкліканы фізічным асяроддзем, напрыклад, па аптычных уласцівасцях вады. Класічным прыкладам фізічнага скажэння можа быць відавочны выгіб палкі, напалову пагружанай у ваду.
Прыкладам фізіялагічнага парадоксу з'яўляецца паслядзеянне руху (дзе, нягледзячы на рух, становішча застаецца нязменным - ілюзіі руху). Узнікае праз празмерную стымуляцыю некаторых тыпаў зрокавых рэцэптараў.
Вось Hermann grid illusion.
Ілюзія характарызуецца «прывіднымі» шэрымі плямамі, якія ўспрымаюцца на скрыжаваннях белай (або светлай) сеткі на чорным фоне. Шэрыя плямы знікаюць, калі глядзець прама на скрыжаванне.
Паслявобраз
Прыкладам фізіялагічнай прыдумкі з'яўляецца паслявобраз (малюнак, якое працягвае з'яўляцца ў вачах пасля перыяду ўздзеяння зыходнага малюнка). Дамінантны раздражняльнік шматразова падвяргаецца ўздзеянню глядзельнай сістэмы на працягу доўгага перыяду. Паслявобразы будуць з'яўляцца ў выглядзе каляровых узораў, адбіткаў малюнкаў, ліній і кропак, сярод іншага. Гэты першапачатковы стымул, які адлюстроўваецца, звычайна кантрасны і можа мець дамінантныя колеры, яркасць, формы і г.д. На такія выявы трэба уважліва глядзець не меньш чым за 30 секунд, потым перавесці позірк на любую белую паверхню ці назаўпрост закрыць вочы. Перад вачыма будзе вобраз вельмі падобны на натуральную фатаграфію.
Давайце паглядзім на тыповыя прыклады кангітыўных ілюзій 💣:
Ілюзія Ponzo
Заснованая на тым, што чалавечы розум ацэньвае памер аб'екта на аснове яго фону.
Ілюзія Poggendorff
Ілюзія, заснованая на памылковым ўспрыманні становішча аднаго сегмента папярочнай лініі, які быў перапынены контурам прамежкавай структуры.
Ілюзія Müller-Lyer
Ілюзія, якая складаецца з трох стылізаваных стрэлак. Калі гледачоў просяць паставіць адзнаку на фігуры пасярэдзіне, яны, як правіла, размяшчаюць яе бліжэй да 'хвоста'.
Ілюзія Rubbit-Duck
Можна убачыць труса або качку, у залежнасці ад таго, на якім малюнку мы канцэнтруемся.
Kanizsa's Triangle
Трохкутнік Каніжы - прыклад ілюзорных контураў. Мы ўяўляем сабе контуры ці краі, калі іх няма.
Вертыкальна-гарызантальная ілюзія
Калі, нават ведаючы пра тое, што лініі адной дліны, вертыкальная лінія выглядае заўжды даўжэйшай за гарызантальную за конт візуальнага падзелу гарызантальнай папалам.
Вадаспад
Вадаспад — літаграфія нідэрландскага мастака М. К. Эшэра, упершыню надрукаваная ў кастрычніку 1961 г. На ёй намаляваны вечны рухавік, дзе вада з падножжа вадаспаду, здаецца, цячэ ўніз па воднай дарожцы, перш чым дасягнуць вяршыні вадаспаду.
Spinning dancer
Танцорка, якая круціцца, - гэта кінетычная аніміраваная аптычная ілюзія, якая паказвае сілуэт танцоркі, якая робіць піруэт. Ілюзія, створаная ў 2003 годзе японскім вэб-дызайнерам Нобуюкі Каяхара. Першапачаткова танцорку, якая круціцца, можна разглядаць як звычайны цень жанчыны, якая выконвае піруэт. Тым не менш, для большасці людзей вобраз праз некаторы час раптам зменіць яе танцавальны кірунак.
Checker shadow illusion
На малюнку - шахматная дошка, часткова зацененая іншым аб'ектам. Аптычная ілюзія заключаецца ў тым, што вобласць, пазначаная A, выглядае больш цёмнага колеру, чым вобласць, пазначаная B. Аднак у кантэксце двухмернай выявы яны маюць аднолькавую яркасць.
Gradient illusion
Ілюзія адначасовага кантрасту. Фон - гэта градыент колеру, які пераходзіць ад цёмна-шэрага да светла-шэрага. Здаецца, што гарызантальная паласа пераходзіць ад светла-шэрага да цёмна-шэрага, але насамрэч гэта толькі адзін колер.
Ілюзія Герынга
Ілюзія Герынга - была адкрыта нямецкім фізіёлагам Эвальдам Герынгам. Калі дзве прамыя і паралельныя лініі прадстаўлены перад радыяльным фонам (як спіцы ровара), лініі выглядаюць як выгнутыя вонкі.
Ілюзія Орбісана
Ілюзія складаецца з двухмернай фігуры, напрыклад круга або квадрата, накладзенай на фон з радыяльных ліній або канцэнтрычных акружнасцей. У выніку ствараецца аптычная ілюзія, у якой і фігура, і прамавугольнік, які яе змяшчае, выглядаюць скажонымі. У прыватнасці, квадраты выглядаюць злёгку выпуклымі, кругі выглядаюць эліптычнымі, а прамавугольнік, які іх змяшчае, здаецца нахіленым.
Прыклады ілюзій перыферыйнага дрэйфу
Ілюзія перыферыйнага дрэйфу (PDI) 😵 адносіцца да ілюзіі руху, якая ствараецца прадстаўленнем пілападобнай рашоткі яркасці на глядзельнай перыферыі.
У гэтай геаметрычнай аптычнай ілюзіі размешчаныя ў шахматным парадку шэрагі цёмных і светлых квадратаў могуць выглядаць нахільнымі або выгнутымі, хаця лініі, якія падзяляюць шэрагі, насамрэч паралельныя і прамыя.
Змеі, якія круцяцца (Rotating snakes) - складаюцца з некалькіх каляровых палос, якія нагадваюць скручаных змей. Хоць выява статычная, здаецца, што змеі рухаюцца па крузе. Успрыманне руху выклікана інтэрпрэтацыяй мозгам патэрнаў, якія назіраюцца па-за зонай фокусу вочы. Ілюзія залежыць ад паўтаральнага ўзору высокай кантраснасці, светлых і цёмных колераў.
На выявах ніжэй здаецца, быццам хвалі скажаюць выяву, але гэта простая нерухомая карціна. Дзякуючы розным каляровым адценням на малюнку вы бачыце рухі, якіх няма з-за кагнітыўных эфектаў узаемадзеяння каляровых кантрастаў, форм і становішча аб'ектаў.
Спасылкі:
Каментары
(Каб даслаць каментар залагуйцеся ў свой уліковы запіс)